Sneeuwklokje

Met je witte hoedje
en je jasje helemaal groen
op je tere slanke beentjes
doe jij je aan de zon tegoed

Klein wit klokje
met je kopje boven de sneeuw
als ik jou weer tegen kom
word de zomer weer ons deel

Eerste brenger van de zomer
hoop voor licht en zonneschijn
laat ons hopen dat je altijd
ieder jaar er weer zal zijn
shadow

Al dichtend probeer ik te zeggen

Al dichtend probeer ik te zeggen
Een heel klein beetje uit te leggen
Hoe mijn leven is gegaan
Wat ik doe of waarom ik bestaan

Soms dan geeft het leven
Weer de pijn uit het verleden
Moet ik weer een keer verwerken
Moed vinden om aan te sterken

Maar ook geluk en vreugde
Geeft weer licht aan mijn bestaan
Als ik de lieve woorden hoor
Van vrienden die naast me staan

Dan weet ik dat het leven
Ook vreugde naast de pijn kan geven
Er die dag er dan een keer
Vreugde was en geen zeer
Shadow
Hoe zou het zijn

Hoe zou het zijn als God
Gewoon zo tussen ons liep
Zou je hem herkennen dan
En zou je het gelijk wel zien

Wat voor kleur en welk gelaat
Hoe hij loopt of hoe hij praat
Hoe zou het toch zijn
En heeft ook hij zijn pijn

Hoe zou het zijn
Als hij je buurman was
Of heel lang geleden
Iemand uit je klas

Zou je hem herkennen
Herkennen aan zijn gelaat
En hoe zou het zijn
Als hij plotseling voor je staat

Zou je hem het durven zeggen
Hem vragen om alles uit te leggen
Hoe jij hem eigenlijk ziet
Hem vragen waarom hij ons verliet

Shadow

Goede morgen morgen

Goede morgen morgen
Bedankt voor deze nieuwe dag
Goede morgen morgen
Breng je ons een dag met een lach?

Zal je ons laten genieten
Van alles om ons heen
En stuur je ver weg de verdrietjes
Van al mijn vrienden om me heen

Zodat we ook vanavond
Kunnen zeggen dank je wel
Dat we deze dag mochten beleven
Voor alle geluk gekregen

Geef me de kracht te geven
Wat warmte weer om me heen
Aan hen die eenzaam zijn misschien
Of gewoon heel erg alleen

Goede morgen morgen
Geef me de kracht
Om deze dag te volbrengen
Met vrede in mijn hart

Shadow

Bij een wandeling

Bij een wandeling in het bos
Zag ik iets glinsteren in het mos
Het was een elfje klein en teer
Het leefde haast niet meer

Ik nam het op mijn hand
En streelde zacht haar vleugeltjes
Een traan ontstond spontaan
Met verdrietige blik keek ze me aan

Ze zei ik ben niet mooi en knap
Men wilde snel weer van me af
Ik kan zelfs niet toveren
Aan mij heeft niemand dan wat aan

Ik keek het aan en zei
Lief elfje wees weer blij
Jij hebt mij gelukkig gemaakt
Je bent niet nutteloos je had een taak

Wil je me hier begraven
Hier in het mos in deze grond
Ze is toen zachtjes ingeslapen
Met een glimlach op haar mond

Verdrietig voor de korte tijd
Dat ik haar mocht aanschouwen
Heb ik gedaan wat ze toen zei
En moest een traan inhouden

En toen ik verder liep naar huis
Hoorde ik nog haar zachte stem
Die zei alles is niet zoals het lijkt
Je bent me heus niet kwijt

Shadow

In de stilte van de avond

In de stilte van de avond
Bij het ondergaan der zon
Kijkend naar duizend lichtjes
In het water  als kleine berichtjes

In de stilte van de avond
Bij het verdwijnen van de dag
Wanneer de zon haar stralen dooft
En de sterren komen voor hun wacht

In de stilte van de avond
Wanneer geluiden zijn verstomd
De dwaallichtjes dansen
Kijk ik naar de avond zon

In de stilte van de avond
Voel ik de liefde in mijn hart
In de stilte van de avond
Door de schoonheid voortgebracht

In de stilte van de avond
Voel ik vrede in mijn hart
Vertrouwend op de dag van morgen
Vertrouwen in wat me nog wacht

Shadow

Volgende